
جزییات دوره :
دوره بازرسی آسانسورهای هیدرولیک با مشارکت کمیته فنی متناظر TC178 و همکاری اداره کل استاندارد استان تهران برگزار میشود. این دوره با هدف ارتقاء دانش فنی و مهارتی در زمینه ارزیابی و ایمنی آسانسورهای هیدرولیک طراحی شده است.
سرفصلهای دوره شامل:
- آشنایی با نحوه محاسبه ظرفیت انواع آسانسورهای هیدرولیک
- آشنایی با الزامات سیستم جلوگیری از سقوط و اضافه سرعت آسانسورهای هیدرولیک
- شرایط کابینت ماشینآلات
- آشنایی با پرسشنامه یکسان آسانسورهای هیدرولیک
- آشنایی با الزامات ابعادی استاندارد 2-6303
- شرایط موتورخانه و چاه و چاهک آسانسور
- جک ها ، ریچر ولوها و پاور یونیت ها
- آشنایی با آزمونهای مورد اشاره در استاندارد 2-6303
- محاسبات
زمان برگزاری: ۳ مهر ۱۴۰۴
ساعت آموزشی : 9 الی 15
مدرسین: آقایان بهنام جلالی و میلاد فرخی
محل برگزاری: اداره کل استاندارد استان تهران
ثبتنام و اطلاعات تماس:
لینک ثبتنام: tehranqc.ir
شماره تلفن: ۰۹۹۱۲۷۳۷۲۸۰
این دوره فرصتی ارزشمند برای دانشافزایی در حوزه ایمنی و استانداردسازی آسانسورهای هیدرولیک محسوب میشود و حضور در آن به تمام فعالان صنعت آسانسور توصیه میگردد.
گزارش برخط از برگزاری دوره :
این دوره به همت کمیته TC 178 استاندارد برگزار شده است که مسئول آن آقای حریری و دبیر این دوره خانم غلامی هستند. با زحمتهای خانم غلامی و تاییدِ اعضا سایت به روز شد.
در بخش نخست، آقای جلالی به سخنرانی میپردازند و در بخش دوم، پس از دقایقی استراحت و پذیرایی، آقای فرخی.
آقای بهنام جلالی به ابهاماتی که در بازرسی آسانسورها وجود دارد میپردازد. او میگوید:«استاندارد را باید به عنوان یک زبان مشترک میان نصاب و بازرس نگاه کنیم. درک این زبانِ مشترک، کمک میکند شرکت نصاب، مراحل نصب را بهدرستی انجام دهد و در بازرسی نیز، مشکلات به حداقل برسد.»
تعاریفی که در استاندارد با آنها سر و کار داریم:
آسانسورِ باری-مسافری:
عمدتاً برای انتقال بار به همراه افراد طراحی شده است.
سیستم ضد خزش برقی:
مجموعهای از اقدامات احتیاطی که از خطر خزش کابین جلوگیری میکند.
همسطح سازی :
این تعریف در آسانسورهای باری و مسافری اهمیت پیدا میکند.
همسطحسازی عملی است برای تراز شدن دقیق کف کابین با کف ایستگاه هنگام توقف آن.
تعاریفی در آسانسور کششی و باری :
موتورخانه:
۱. برای آویزان کردن تیرهای سنگین، باید در موتورخانه «قلاب سقف» داشته باشیم.
۲. ارتفاع سقف موتورخانه باید ۱۸۰ سانت، و ارتفاع رواداری آن ۵ سانت باشد.
۳. فضاهای کاری در جلوی تجهیزات موتورخانه:
مسیرهای تردد: اگر اجزای ثابت داشته باشیم، باید فاصله ۴۰ سانت با دیوار و رواداری ۱۰ سانت آن رعایت شود.
۴. فضای کاری در جلوی تابلو فرمان:
مانعی برا ایستادن جلو تابلو نباید باشد و سطح آن باید کاملا صاف باشد.
(عرض آن حداقل ۵۰ سانت و عمق آن ۷۰ سانت.)
* فضای ۵۰ در ۶۰، میتواند به صورت مشترک بین اجزا وجود داشته باشد.
نکته جانمایی تجهیزات:
برای اینکه شلنگ موتوروخانه مناسب باشد و شلنگ ارتباطی جک و پاوریونیت را تامین کند، باید بهشکلی نصب شود که ورودی شلنگ به سمت چاه باشد.
نکته بعد، طراحی جزئیات است.قبل از نصب نهایی آسانسور، باید روی کاغذ طرح ها را عوض کرد و جانمایی را دقیق و مشخص طراحی کرد، مثل: ورودی شلنگ و تابلو و…. وگرنه موقع نصب آن، جابه جایی بسیار سخت میشود.
نکته بعد، بحث تهویه است. موتور باید مدام تهویه شود. هوای نامطبوع نباید مستقیماً به موتورخانه برسد و موتورها و کابلهای برقی، دربرابر دود و گرد و غبار باید محافظت شوند.
موضوعی در آسانسورهای هیدرولیک:
درصورتی که امکان ارتباط صوتی بیواسطه بین کابین و محلی که عملیات اضطراری در آن انجام میشود مقدور نباشد، باید یک سیستم ارتباط داخلی یا وسیلهای مشابه داشته باشیم تا ارتباط این دو را برقرار کند.
یکی از مباحثی که در استاندارد به آن پرداخته شده است، کابینت ماشینآلات است. از کابینت ماشینآلات میتوان به عنوان همان موتورخانه استفاده کرد؛ پاوریونیت درون آن قرار دارد و از این طریق دسترسی های لازم به موتورخونه را تامین میکند.
تهویهی کابینت ماشینآلات:
کابینت نیز باید مدام تهویه شود و تاجایی که امکان دارد، دربرابر گرد و غبار و دود محافظت شود.
مبحث بعد، دهانههای بازِ لازم بین چاه و کابینت است.
الزامات:
* باید از ابعاد کافی برای انجام کارهای لازم از طریق درِ باز برخوردار باشد.
* به طرف داخل کابینت باز نشود.
* قفل کلیدخور داشته باشد.
فضای کاری، مشابه فضای جلوی تابلو فرمانداری است. عمق آن ۷۰ سانت و فضای ۶۰ در ۵۰ هم باید داشته باشد.
اسانسورهای باری مسافری:
در نوع کششی: ابعاد وقتی ۱.۶ متر مربع باشد، ظرفیت آن ۶۰۰ کیلوگرم است.
در نوع هیدرولیک: از ۱.۶۸ شروع میشود. یعنی اگر مساحت ۱.۶ باشد، میتوان ظرفیتی ۴۰۰ کیلوگرمی برای آن در نظر گرفت.
نکته بعدی: طراحیهایی که میکنیم باید با جدول مربوطه اجرا شود. در اسانسور هیدرولیک، پیشتر، برای جلوگیری از سقوط از نگهدارنده گیرهای استفاده میشد؛ اما امروزه وسیله مورد استفادهی ما عمدتا غلتکی است.
انواع ترمز ایمنی: آنی و تدریجی
نکته: اگر چندنوع ترمز ایمنی داشته باشیم، همهی آنها باید تدریجی باشند.اگر سرعت از ۰.۶۳ بیشتر باشد، باید حتما از نوع تدریجی آن استفاده شود و در عینحال، استفاده از گاورنر MRL توصیه میشود.
عمده وسیله رایج در وصل شدن در اسانسور:
وسیلههای آویز
باید آزمونی وجود داشته باشد که با تحریک از بیرون چاه، نشان دهد گسیختگی وسیلههای آویز، ترمز ایمنی را فعال میکنند یا خیر.
ترجیحاً بهتر است که درِ طبقه بسته باشد؛ اما استاندارد به آن اشاره واضحی نکرده است. این یکی از ابهامات استاندارد است.
موضوعی که در نوع هیدرولیک نیز با آن مواجه هستیم، این است که باید وسیله خودکار برای متعادل کردن کشش طنابها حداقل در یکی از دو انتهای آن تامین شود.
مهم است که فنر وقتی تحت بار قرار میگیرد، به فشردگی کامل نرسد.
موضوع بعدی در بازرسی ها ، بحث ضربه گیر
تصور بعضی ها اینه که باید فرض بر فشردگی ۹۰ درصد ضربه گیز بذاریم اما نه
استاندازد میگه ضربه گیرها باید کابین رو تو قاصلهای که از زیر تراز پایین ترین ایستگاه بیشتر از ۰.۱۲ نباشه، در حالا ساکن نگهش دارن.
ملاک فشردگی ضربه گیر با فشردگی ۹۰ درصد نیست
بحث بعدی:
درصورتی که ضربه گیرها کامل فشرده شدند، پیستون نباید به کف سیلندر برخورد کند.
بحث بعد، نگهدارنده بالشتکی است.
شتاب آن باید بین ۰.۲ تا ۱ باشد.
* این نکته در زمان بازرسی قابل راستی آزمایی نیست و شرکت تولید کننده باید آن را تعهد بدهد
نحوه اتصال جکهای مستقیم به یوک:
در آسانسورهایی با عملکرد مستقیم، باید اتصال بین کابین و پیستون قابل انعطاف باشد.
الزامات نصب رپچرولو:
از بستن نوار تفلون باید جلوگیری شود.
باید سیالات جمع شده و نشتی سرسیلندر جمعآوری شود.
درصورتی که جک تا درون زمین امتداد یابد (؟! جمله شنیده نشده کامل) باید در داخل چاه لولهای مناسب با انتهای آب بندی شده قرار بگیرد.
جکهای تلسکوپی:
طول تکیهگاهی هر مرحله از جک تسلکوپی که دارای هدایتکننده خارجی نیست، باید حداقل ۲ برابر قطر پیستون باشد.
جکهای تلسکوپی باید وسیله همزمانساز داشته باشند.
عمدتا همزمانسازی هیدرولیکی انجام میشود و بازرس باید درستیِ آن را چک کند.
قبل هر تست، باید مقدار فشار بار کامل را اندازه بگیریم.
زمانی که فشار را فهمیدیم، باید همزمان سازی هیدرولیکی را تست کنیم.
باید شیر اصلی را ببندیم و هرزمان فشار به بیست درصد بار کامل رسید، ببینیم چه اتفاقی میوفتد.
شیر ترکیدگی:
ابن شیر، وسیلهای ایمنی محسوب میشود که باید بتواند کابین را هنگام حرکت در جهت پایین متوقف کند.
مهم است که در بازرسیها دقت شود که گواهینامهدار باشد.
البته درحال حاضر اگرچه ازمایشگاه آن را داریم، استاندارد ملی برای آن نداریم. در نتیجه امکان گرفتن گواهینامه نیست.
و قرار است این امر در آینده اجرایی شود.
وسیله جلوگیری از سقوط دو نوع است:
شیر محدود کننده
شیر ترکیدگی
معمولاً در کشور شیر محدودکننده نداریم چون الزامات خاص خودش را دارد. بنابرین عمدتا شاهد شیر ترکیدگی هستیم.
* در صورت دردسترس نبودن شیر ترکیدگی، انجام تست امکان پذیر نیست.
شیر ترکیدگی باید:
* از چاهک یا سقف بهصورت مستقیم در دسترس باشد
* نزدیک سرسیلندر باشد
*توسط لوله های کوتاه صلب، با رابطهای جوش خورده، فلنجدار یا رزوهدار متصل شود
فعلا ملاک ما بر اساس استاندارد است، اما بعدا شفاف سازی بهتری از آن خواهد شد.
موضوع بعدی در نوع هیدرولیک آسانسور، شالتر است.
در اسانسور با سیستم غیرمستقیم، میتوان از رپچرولو استفاده نکرد.
درصورتی که پاورشوت؟! داشته باشیم نیاز به شیر ترکیدگی نداریم.
مخزن:
باید طوری طراحی شود که انجام این موارد میسر شود:
* بررسی سطح سیال هیدرولیک در مخزن
* پر و خالی کردن روغن
الزام بعد آن است که برروی پلاک پاوریونیت، مشخصات کاملش درج شود
به روز رسانی دوم گزارش برخط :
بررسی فشار با فشارسنج:
مهم است که شرکت بازرسی گیج داشته باشد و آن را نصب کند.
یک شیر اصلی وجود دارد که جریان روغن را باز و بسته میکند که موقع تست شیر فشار شکن، باید بسته باشد.
بحث اتصال گیج:
اتصال باید ۲۰ در ۱.۵ باشد.
مسئله بعد صافیها هستند که آنها نیز به خوداظهاری شرکتهای تولید کننده واگذار شدهاند.
بحث بعد، عملکرد اضطراری است.
شیر باید دربرابر عملکرد تصادفی مقاوم باشد.
ازادسازی چون باید در جهت بالا باشد،
پمپ دستی در آن الزامی است.
در باب لولهها و شلنگها
الزامات:
* شلنگِ قابل انعطاف بین سیلندر و شیرِ یهطرفه باید از نوعی باشد که ضریب اطمینان آن در ارتباط بافشارِ بار کامل و شیر ترکیدگی، حداقل ۸ باشد.
* شلنگهای قابل انعطاف باید بهطوری علامتگذاری شده باشند که پاک نشوند.
علامتهایی مثل:
نام سازنده و علامت تجاری
فشار آزمون
بدون دیدگاه